Lectura obligatòria

Versión Aliaga

INTRODUCCIÓ – INTRODUCCIÓN 

T’han “recomanat” llegir-te aquest llibre? Te l’has comprat perquè és lectura obligatòria al teu institut o col·legi? Doncs ja saps què has de fer: mira quantes pàgines té i calcula quant de temps et queda per a fer el treball o passar l’examen. No: no el busques a Internet. No hi trobaràs el pdf ni un resum en condicions. No et queda més remei que gastar-te els diners o fer un acte il·legal. Però ara no, perquè la persona encarregada de la llibreria t’està mirant. Vinga: ajuda a l’autor a guanyar-se la vida honradament. No et penediràs: llig.

I si no ho fas… Quina llàstima!

¿Te han “recomendado” leer este libro? ¿Te lo has comprado porque es lectura obligatoria en tu instituto o colegio? Pues ya sabes qué tienes que hacer: mira cuántas páginas tiene y calcula cuánto tiempo te queda para hacer el trabajo o pasar el examen. No: no lo busques en Internet. No encontrarás el pdf ni un resumen en condiciones. No te queda más remedio que gastarte el dinero o hacer un acto ilegal. Pero ahora no, porque la persona encargada de la librería te está mirando. Venga: ayuda al autor a ganarse la vida honradamente. No te arrepentirás: lee.

Y si no lo haces… ¡Qué lástima!

MI HUMILDE OPINIÓN

Este libro no es lo que esperas. O tal vez yo soy muy ingenua.

Esta historia, no, no es la que esperas. Con sus primeras páginas comienza la intriga y de golpe y porrazo, la dejan momentáneamente de lado. De modo que, sin tan siquiera intuirlo, encuentras un segundo capítulo que te suelta un bofetón al presentar una segunda trama.

El argumento que aparece inicialmente es el de una novela que Dani, un joven de secundaria, está teniendo que leer para examinarse.  Su protagonista es Alba Bondia, una chica que sufre acoso en las redes sociales por parte de alguien cuya identidad no está del todo clara. Este comienzo fue durante mucho tiempo el primer capítulo de una novela todavía sin terminar de esbozar, a la que Carles Durá fue dando forma con el paso de los años. La otra historia es la propia aventura de Daniel, el personaje principal, en su intento de acabar a tiempo la “dichosa novela”.

Como veis, es un poco difícil de aclarar: Resumen del resumen → Dani trata de leer una novela y tú mismo puedes ser lector de dicha novela ¿¡Hablamos pues de metaliteratura a lo grande!? 

Objetos sin historiaOtra de las razones por las que digo que este libro no es lo que esperas es que, al menos yo, tenía todo
el tiempo la necesidad de continuar con la novela de misterio que el protagonista había elegido para examinarse (y es algo así como la secundaria). Pero por otro lado, sobretodo hacia el final de la historia, me moría de ganas de ir descubriendo más detalles de la vida de Daniel. El desarrollo de la lectura fue fácil y agradable, del tirón pude meterme en ambas historias gracias a unos personajes muy bien perfilados pese a la brevedad de sus apariciones, que iban intercaladas.

En ambos argumentos, a los protagonistas les acompañan personajes memorables, ya sea por su encanto, sinceridad, lo cómico o lo enigmático de estos. Si bien algunos de ellos no aparecen en más de dos páginas, Carles no se ha limitado a soltar un nuevo nombre y dejarnos a la espera de una descripción. “Por H o por B” he visto unos rasgos marcados que han caracterizado tanto a profesores, bibliotecarios, alumnos, la chica que te gusta, la que encuentras por la calle, compañeros, amigos o no tan amigos, padres… Y aunque la extensión de la novela no daba para dibujar grandes perfiles o personas complejas, tenemos personajes que tienden a la caricatura y se quedan en el blanco o negro, mientras otros nos dan una enorme escala de grises.

Por otra parte, me ha encantado poder encontrar una gran cantidad de guiños, no solo por tener la suerte de conocer al autor, sino por haber sido simplemente estudiante y lectora. Estoy segura de que necesitaría por lo menos cuatro lecturas detenidas para desentrañar cada misterio, cada párrafo sacado y versionado de otra novela. Solo con un vistazo he podido descubrir cosas nuevas de las que no me había dado cuenta en mi primera inmersión en la historia. (Carles en su momento me reñiría por utilizara la palabra “cosa”: opina que nuestro vocabulario es muy extenso como para emplear proformas).

Con esta novela he pasado literalmente cinco minutos mirando fijamente una página, he acabado buscando en internet para ver dónde aparecía esa introducción que tanto me sonaba, o tenido la suerte de recordar de dónde era… Si Carles quería una lectura en la que el que estuviera frente al papel pudiera participar de la novela, lo ha conseguido. Si Carles quería que sus amigos filólogos se dieran cuenta de sus homenajes, lo habrá conseguido. Cien años de soledad, Mecanoscrit del segon origen, Jo confesso…

Por si fuera poco, con más o menos guasa*, Carles Durà ha conseguido meter temas de importancia a día de hoy, ciberbulling, depresión, abandono, interés, relaciones tóxicas, y por supuesto, sentido de obligación por la lectura.

(*Guasa porque hay una crítica medio velada hacia los libros moralizadores dirigidos al público
juvenil por parte de algunos autores).

Su libro dista mucho de ser uno moralizador, que pega la chapa, sino que es capaz de ir tachando clichés o exagerándolos, para hacer evidente la realidad: uno elige el libro más corto, uno dice que ha avanzado en su lectura cuando por fin se anima a leer la primera página, deja las cosas para otro día, recibe reprimendas por la falta de cuidado, pide al compañero o a una web que lea el libro por él, solo le importa lo que pregunten en el examen…

Ante todas esas situaciones solo puede decir, qué lástima. Y dar con esta novela tan
agradable, un canto en los dientes a todos aquellos que se quejan de la lectura obligatoria.
“La idea es abrirles una ventana y que ellos puedan entrar”.

Qué lástima

Podéis leer mi entrevista con Carles Durà aquí tanto en valenciano como en castellano, creo que puede ser muy interesante ver cómo ha sido el proceso de creación y otros aspectos bonitos de esta novela.

Aquí otros comentarios sobre la novela.
Aquí su página de facebook.
Aquí dónde podéis encargar el libro.
Aquí una breve conversación con Carles Durà durante la Feria del Libro.

4 thoughts on “Lectura obligatòria

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *